Bölüm 1:
BEBEĞİNİZE KİM BAKACAK?
 |
Her ne kadar farklı problemleri beraberinde de getirse bir aile büyüğünün çocuğa sürekli bakım sağlaması çocuk gelişimi açısından sağlıklı ve aile için de en güvenli yöntemlerden birisi. Bu durumda tabi bir eksi artı bilonçosuna girmenizde fayda var, çünkü söz konusu kişi bir aile yakını olunca ister istemez hayatınızın düzenlemesinde önemli değişiklikler olabilir. Böyle bir durumda aile yakınının yatılı mı kalacağı, sizin çocuğu ona mı götüreceğiniz gibi düzenlemeler önem kazanıyor. Olumlu yanına gelirsek bir anne olarak kendi genlerini taşıyan birisinin çocuğuna bakması güvenli bir iş gününe başlangıç ve yüksek verim demek. Asla bir büyükanne kendi genlerinin aktarıcısı olan torununa zarar gelecek davranışlarda bulunmaz. Bununla beraber yaşca büyük annelerimiz gelişen çocuk bakım öğretileri ile ilgili sizin kadar bilgili olamazlar. Ayrıca yine yaşça büyük olduklarından vücut yıpranmışlıkları fazladır ve bu da kazalara davetiye çıkarabilir. Daha yavaştırlar, güçleri daha zayıftır, dikkat süreleri daha kısadır...
Aile büyüklerinden dönüşümlü yardım almak ise anne babaları, büyük anneleri dinlendirdikleri ve annane- babanne dengesi kurdukları için rahatlatır, hem de büyük anneler kısa molalar aldıklarından rahatlarlar. Ancak gözden kaçırılan nokta güvenlik ve bakım konusundan sorun yaşamadığını bildiğimiz için çocuğumuzdur. Bu konuylsa ilgili daha sonra ayrıntılı bilgi vermek üzere net bir dille belirterek bu bahsi kapatayım; çocuk gelişimi açısından 0-3 yaş döneminde çocuğa bakan kişilerin bakıcı ya da aile büyüğü fark etmez sıklıkla değişmemesi çok önemlidir.
Komşu veya profesyonel bir bakıcı arasında ise çok bir fark yoktur. Burada kastettiğim profesyonel, yüksek maaşlarla çalıştırabileceğiniz, çocuk gelişimi ve eğitimi konusunda bilgi sahibi ,yabancı dilgisi olan bakıcılar değil. Yurdum insanının, devlet memuru ya da bankada gişe memurunun etrafa haber bırakmak yoluyla bulabileceği teyzelerimiz. Bakıcılar için ise bizim çocuklarımız sadece iş! Burada önemli olan anneler olarak iletişimi doğru kurmak. Canımızı yeni tanımaya başladığımız ve bizim için hala yabancı olan birine bırakmak elbette zor. Hatta belki bebeğimizin bir süre sonra "bakıcı anne"sine koşarcasına gitmesini kıskana da biliriz. Ki bunlar mutlaka olacak, biraz daha mantığımızı işe koşmalıyız ve böyle bir durumda bakıcımızla şartları baştan konuşmalı, isteklerimizi emreden ve pimpirikli bir patron edasıyla değil, bir işbirlikçi gibi iletmeliyiz. Burada kilit noktamız ÇOCUĞUMUZA GÖSTERİLEN SEVGİdir. Kızımız ya da oğlumuzun koşarcasına ona gitmesi işlerin yolunda olduğunun göstergesidir aslında. Hepimiz çocuğumuz söz konusu olduğunda belli konularda fazla hassas davranabiliriz. Örneğin emziğini kaynar suda bekletmeden verdi diye fırtınalar kopartabiliriz, ya da bugün meyvesinin içine şu vitamini koymamış diye serzenişte bulanabiliriz. Bu gibi ayrıntılar çözümü bulunabilecek, belki dilimizde tüy bitmesine sebep olacak kadar tekrarlarla yapılmasını sağlayabileceğimiz konular, oysa sevgi ve güvenlik ise geri dönüşü olmayacak hataların önüne geçebilir. İlgilendiği çocuğu seven bir bakıcı ona verebileceği tüm sevgiyi, ilgiyi verir ve güvenliği için aklına gelen tüm önlemleri alır, size ise sadece küçük hatırlatmalar yapmak ve geriye yaslanmak kalır.
Bir kez daha tercihleri gözden geçirebiliriz.
Bir sonraki yazımda küçük çocukların bakıcılarıyla ya da bir aile büyüğüyle geçirdikleri zamanda yaşayabilecekleri olası sevgi ve ilgi eksikliklerinin ileride neleri tetikleyebileceği ya da anne olarak bizleri nasıl zor durumlarda bırakabileceği ile ilgili bir şeyler paylaşmaya çalışacağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder